Λεμονιά

Η Λεμονιά

Υπολογίζεται ότι γεννήθηκε κοντά στο 2000. Επτά χρόνια αργότερα, η Λεμονιά βρέθηκε εγκαταλειμμένη στην άνω Γλυφάδα, σε άθλια κατάσταση και τόσο τρομοκρατημένη που χρειάστηκε λάσο για να πιαστεί. Μεταφέρθηκε στο καταφύγιο του Donkey Sanctuary στα Τρίκαλα όπου δέχθηκε την απαραίτητη φροντίδα και στοργή.

Εκεί απέκτησε και την καλύτερη φίλη της την Ευτυχία, με την οποία ήρθαν μαζί στην οικογένεια της Γαϊδουροχώρας τον Απρίλιο του 2015.

Πέρασαν μήνες για να ηρεμήσει και να μας εμπιστευτεί. Και το πρώτο βήμα έγινε όχι με εμάς τους ενηλίκους, αλλά με τα μικρά παιδιά. Αυτά διάλεξε να πλησιάσει πρώτη φορά και από τότε είναι οι αγαπημένοι της φίλοι, τα παιδιά σε μικρές ηλικίες. Μαζί με την Ευτυχία έχουν ανακυρηχτεί επισήμως οι baby sitters της Γαϊδουροχώρας. Μαζί δείχνουν απίστευτη προστατευτικότητα απέναντι στους μικρούς επισκέπτες. Στέκονται κοντά τους με τόση προσοχή και ξέρουμε ότι είναι πάντα τρυφερές και υπομονετικές ότι κι αν κάνουν τα παιδάκια. Είναι οι δασκάλες μας και οι καλύτερες γαϊδουρίτσες για να έρθουν τα παιδιά πολύ μικρής ηλικίας σε επαφή με αυτό το ζώο.

Με το υπόλοιπο κοπάδι η προσαρμογή της πήρε λιγότερο χρόνο. Εντάχθηκε στη παρέα με ήρεμο και σταθερό τρόπο. Ήταν όμως μεγάλη χαρά όταν την είδαμε πρώτη φορά να παίζει ή να καλπάζει παρέα με όλους, γκαρίζοντας θριαμβευτικά! Τα γαϊδουράκια που έχουν περάσει δύσκολα χρόνια χρειάζονται αρκετό καιρό να καταλάβουν ότι μπορούν να χαρούν. Είναι πάντα συγκινητική η στιγμή που βλέπεις ότι έχουν χαλαρώσει και έχουν επιστρέψει στη πραγματική τους φύση.

Με την κολλητή της φίλη την Ευτυχία είναι πραγματικά αχώριστες. Η Λεμονιά σαν μεγαλύτερη στέκεται ή προχωράει πάντα λίγο πιο μπροστά, ενώ η Ευτυχία ακολουθεί. Η σχέση τους είναι συγκινητικά δυνατή. Επιλέγουν να παραμένουν στο περιθώριο, διακριτικές και απόμακρες από τους κυρίαρχους του κοπαδιού. Πειραχτικά τις αποκαλούμε «θειές του στάβλου» έτσι όπως στέκονται δίπλα δίπλα και παρακολουθούν ό,τι γίνεται. Μοιάζει σα να σχολιάζουν κάθετι που συμβαίνει!

Περιμένουν όμως τη σειρά τους. Όταν τα φώτα της σκηνής πέσουν επάνω τους φέρονται σαν επαγγελματίες.
Εκεί τα δίνουν όλα. Οπουδήποτε αλλού, παραμένουν δυο διακριτικές παρουσίες.  Τις λατρεύουμε όμως γι΄αυτό που είναι!